Η χρησιμότητα του Βραζιλιάνικου Ζίου Ζίτσου στις σύγχρονες πολεμικές τέχνες

(Η αναδημοσίευση επιτρέπεται μόνο κατόπιν επικοινωνίας)

Προερχόμενος από τις πολεμικές τέχνες που στηρίζονται στην όρθια μάχη, πάντα μου άρεσαν οι κλωτσιές. Οι κλωτσιές δυστυχώς έχουν ένα  μειονέκτημα: υπάρχει πάντα η πιθανότητα να γλιστρήσεις και να πέσεις ή να σου πιάσει ο αντίπαλος το πόδι και να σε ρίξει. Αυτό συνέβη σε ένα γνωστό μου κατά την διάρκεια ενός τσακωμού. Κλότσησε τον αντίπαλο του, γλίστρησε και έπεσε. Σαν αποτέλεσμα ο αντίπαλος του τον «πάτησε κάτω» όσο ο φίλος μου ήταν στο έδαφος και τον έστειλε στο νοσοκομείο. Τότε κατάλαβα ότι η μάχη στο έδαφος είναι κάτι εντελώς διαφορετικό από ότι μαθαίνεις στο κικμπόξινγκ ή στο καράτε.

Στο άρθρο αυτό θα εξετάσω τρόπους με τους οποίους το Βραζιλιάνικο Ζίου Ζίτσου μπορεί να βοηθήσει τον αθλητή των πολεμικών τεχνών, τον επαγγελματία που δουλεύει στην προστασία προσώπων ή τον καθημερινό άνθρωπο που θέλει να μάθει να προστατεύει τον εαυτό του.


Το Ζίου Ζίτσου της οικογένειας Gracie.

Η διάσημη οικογένεια
Gracie που δημιούργησε το Βραζιλιάνικο Ζίου Ζίτσου, το δοκίμασε σε εκατοντάδες αγώνες δρόμου (κάποιοι υπάρχουν στο Youtube) ενάντια σε πολύ δυνατούς και επικίνδυνους ανθρώπους. Πρέπει να σημειωθεί ότι όλοι οι Gracie δεν ήξεραν να ρίξουν ούτε μια γροθιά και δεν ήταν πάνω από 80 κιλά.

Το Ζίου Ζίτσου όπως το οραματίσθηκαν οι Gracie στηρίζεται στην εξής αρχή: αντί να πολεμήσεις κάποιον στα όρθια εκεί που είναι δυνατός τράβηξε τον από την ζώνη άνεσης του στο έδαφος, εκεί όπου η βαρύτητα, το ύψος του και το βάρος του είναι εναντίον του, όπου εσύ έχεις προπονηθεί ξανά και ξανά, ξέρεις να κινείσαι και να επιτίθεσαι  χωρίς να κουράζεσαι για μεγάλο χρονικό διάστημα. Εκεί όλες οι επιλογές είναι δικές σου και ο αντίπαλος σου νιώθει σαν ψάρι έξω από το νερό.


Τα πράγματα δεν πάνε πάντα όπως τα σχεδιάζεις...

Στην ζωή είναι πολύ σημαντικό να έχεις κάποιο εναλλακτικό σχέδιο σε ότι κάνεις. Για παράδειγμα μπορεί να νομίζεις ότι  ένας  αντίπαλος είναι του χεριού σου αλλά κατά την διάρκεια της μάχης να αντιληφθείς ότι τον υποτίμησες, ότι τρως την μία  γροθιά μετά την άλλη και το χέρι σου σε πονάει γιατί μια γροθιά σου τον χτύπησε στο κούτελο. Τι κάνεις; Γιατί να μην έχεις μια εναλλακτική λύση;  Αν γνωρίζεις Ζίου Ζίτσου και φέρεις τον αγώνα στο πάτωμα ίσως εκεί να έχεις εσύ το πλεονέκτημα και να νικήσεις.  

Πολλές φορές στα ΜΜΑ σε χτυπάει στο κεφάλι ο αντίπαλός σου, ζαλίζεσαι και όπως λένε στην πυγμαχία «χάνεις τα πόδια σου» και τα αντανακλαστικά σου. Χρειάζεσαι κάποια δευτερόλεπτα για να συνέρθεις. Συνήθως δεν έχεις την δυνατότητα να ξεφύγεις από τα επόμενα χτυπήματα αλλά έχεις την δύναμη να παλέψεις,  να πιάσεις τον αντίπαλο σου και να τον ρίξεις κάτω μέχρι να συνέρθεις. Υπάρχουν πάρα πολλά παραδείγματα στα σύγχρονα ΜΜΑ όπου κάποιος παραλίγο να βγει νοκ-άουτ και σώθηκε  ρίχνοντας τον αντίπαλο του κάτω. Γνωστότερο παράδειγμα είναι ο αγώνας του Cain Velasquez με τον Cheik Kongo.


Το αναπόφευκτο πιάσιμο

 Η οικογένεια Gracie χρησιμοποιεί επίσης τον όρο “inevitable clinch  δηλαδή το «αναπόφευκτο πιάσιμο ή αγκάλιασμα».

Κάντε ένα πείραμα: μελετήστε αγώνες πυγμαχίας, muay thai η Κ-1 και σημειώστε πόσες φορές οι αθλητές πιάνονται με αποτέλεσμα να επέμβει ο διαιτητής ή απλά πέφτουν κάτω. Θα ανακαλύψετε ότι πολλές φορές είναι πιο συχνά τα «πιασίματα» αυτά από τα χτυπήματα που βρίσκουν τον στόχο τους γιατί το να πιάσεις αυτόν που πάει να σε χτυπήσει είναι αυθόρμητη ανθρώπινη αντίδραση. Αυτά τα πιασίματα, στα ΜΜΑ ή σε μάχη στον δρόμο έχουν σαν αποτέλεσμα ο αγώνας να συνεχιστεί στο έδαφος. Οι στατιστικές δείχνουν ότι οι αγώνες στον δρόμο καταλήγουν στο έδαφος σε ποσοστό 80%.

Μην σκέφτεσαι  «πώς δεν θα πέσω κάτω» αλλά «τι θα γίνει αν πέσω κάτω»

΄Ολοι οι μεγαλόσωμοι άνθρωποι, θα προσπαθήσουν ενστικτωδώς να  σε πετάξουν κάτω  ή να σε στριμώξουν στον τοίχο και μετά να σε χτυπήσουν. Εκεί βρίσκεται για μένα ή πρώτη και βασική δύναμη του Βραζιλιάνικου Ζίου Ζίτσου. Η δύναμη του Βραζιλιάνικου Ζίου Ζίτσου δεν βρίσκεται μόνο στις υποταγές (submissions), βρίσκεται και στο ότι σου δίνει την δυνατότητα να ξεφύγεις όταν είσαι 75 κιλά και ένας αντίπαλος 110 κιλά σε πετάξει κάτω και έρθει από πάνω.

Όταν σε ρίξει στο έδαφος ένας μεγαλόσωμος αντίπαλος η πρώτη σου αντίδραση είναι ο πανικός. Οι επιθετικές σου απόπειρες είναι άχρηστες γιατί τα χτυπήματα σου είναι ενάντια στην βαρύτητα. Αρχίζεις αμέσως να κουράζεσαι. Οι γροθιές του αντιπάλου σου είναι σαν σφυριά γιατί έχουν με το μέρος τους την βαρύτητα. Σε ένα μόλις λεπτό, ακόμα και αν είσαι μαραθωνοδρόμος, είσαι τόσο εξουθενωμένος που αρχίζεις να σκέφτεσαι ότι κακώς δεν άκουσες τον φίλο σου που σου είπε «έλα να μάθουμε Βραζιλιάνικο Ζίου Ζίτσου».  Ο αθλητής του BJJ είναι ο μόνος που μπορεί να επιβιώσει, να ξεφύγει ή  και να νικήσει με την πλάτη κάτω, σε αληθινή μάχη 


Μα θα πέσω με την πλάτη στον δρόμο;

Οι περισσότεροι αθλητές όρθιας μάχης με ρωτάνε: «Θα έπεφτες ποτέ στην γκαρντ (με την πλάτη κάτω) στον δρόμο;» Αυτό συμβαίνει γιατί μπερδεύουν το σπορ Βραζιλιάνικο Ζίου Ζίτσου με το το Ζίου Ζίτσου της αυτοάμυνας. Ρωτήστε τον οποιοδήποτε «πορτιέρη» που προέρχεται από την πυγμαχία αν θα χρησιμοποιούσε τις ίδιες γροθιές που χρησιμοποιεί στο ρινγκ σε αληθινή μάχη. Όχι βέβαια, θα έσπαγε το χέρι του! Αλλιώς χρησιμοποιούνται οι πολεμικές τέχνες σε αγώνες και αλλιώς στον δρόμο. Παρόλο που ο αθλητής του BJJ είναι ο μόνος που μπορεί να επιβιώσει και να νικήσει με την πλάτη κάτω, σε αληθινή μάχη,  σκοπός του είναι να ρίξει τον αντίπαλο του με την πλάτη κάτω, να προχωρήσει σε πλεονεκτική θέση και να νικήσει με υποταγή (submission) ή χτυπήματα (ground and pound). Αυτή είναι η τακτική με την οποία οι Gracie νίκησαν εκατοντάδες μάχες στον δρόμο.


Οι ρίψεις είναι από μόνες τους επικίνδυνες

Στο παραδοσιακό Budo όταν έλεγαν για έναν μαχητή ότι «έριξε τον αντίπαλο του» συχνά εννοούσαν ότι η μάχη έληξε. Αν ρίξεις έναν άνθρωπο σε σκληρό έδαφος ή σε έδαφος με πέτρες ο άνθρωπος αυτός ακόμα και αν ξέρει να πέφτει θα τραυματιστεί πολύ σοβαρά. Πρέπει να σημειωθεί ότι στην μεσαιωνική Ιαπωνία πολλές φορές έριχναν τον αντίπαλο τους με τρόπο που να προσγειωθεί με το κεφάλι. Χιλιάδες άνθρωποι κάθε χρόνο τραυματίζονται σοβαρά ή πεθαίνουν με απλές πτώσεις από ατύχημα.

Τα χτυπήματα στο μάτια και οι ρίψεις

Όσοι ασχολούνται με τις παραδοσιακές πολεμικές τέχνες ισχυρίζονται ότι με χτυπήματα στα μάτια μπορούν να σταματήσουν όποιον προσπαθεί να τους ρίξει. Αυτό μπορεί να ισχύει στις ρίψεις Judo αλλά όχι στο double leg takedown (ρίψη με πιάσιμο των δύο ποδιών). Με την ρίψη αυτή που χρησιμοποιείται στην ελευθέρα πάλη, ο παλαιστής πέφτει κατευθείαν κάτω και σου πιάνει τα πόδια και το κεφάλι του δεν εύκολα προσιτό. Όσο εσύ προσπαθείς «να του βάλεις τα δάκτυλα στα μάτια» το σώμα σου βρίσκεται ήδη στον αέρα. Φανταστείτε επίσης να προσγειωθείτε στο τσιμέντο και όχι σε ματ γυμναστηρίου. Δείτε το παρακάτω βίντεο και πείτε μου πως θα το σταματούσατε. Και μην μου πείτε με γονατιά γιατί αν ο Anderson Silva που έχει τις πιο καλές γονατιές στα ΜΜΑ δεν μπορεί να σταματήσει τις ρίψεις αυτές μην ελπίζετε ότι θα το καταφέρετε εσείς.


To νοκ-άουτ δεν είναι πάντα τόσο εύκολο και το μέγεθος μετράει

Η δύναμη του BJJ είναι ότι είναι μια τέχνη που δοκιμάζεται σε αγώνες με πλήρη αντίσταση και έτσι ένας αθλητής, από την  μπλε κιόλας ζώνη, γνωρίζει ότι αν παλέψει με έναν αντίπαλο και τον πιάσει σε πνιγμό, η νίκη είναι σίγουρη. Ένας αθλητής της όρθιας μάχης όμως συχνά πιστεύει ότι μπορεί να νικήσει βαρύτερους αντιπάλους βγάζοντας τους νοκ-άουτ αλλά η αλήθεια είναι ότι δεν το ξέρει πραγματικά αν δεν το δοκιμάσει στο ρινγκ ή στο δρόμο. Δυστυχώς, δεν έχουν όλοι οι άνθρωποι δύναμη νοκ-άουτ ούτε όλοι οι άνθρωποι βγαίνουν εύκολα νοκ-άουτ.

Ο κόσμος έχοντας παρασυρθεί από τις ταινίες νομίζει ότι είναι εύκολο κάποιος με βάρος 70 κιλά, και ύψος 1.70 μ που ξέρει πολεμικές τέχνες να νικήσει κάποιον πάνω από 1.90 μ, και βάρος 110 κιλά με χτυπήματα. Δεν είναι αδύνατο αλλά είναι δύσκολο. Η αλήθεια είναι ότι μια άτεχνη γροθιά ενός ανθρώπου που είναι ψηλός και βαρύς μπορεί να βγάλει νοκ-άουτ κάθε άνθρωπο μετρίου αναστήματος ακόμα και κατά τύχη. Επίσης αν ένας γίγαντας πάρει φόρα δεν σταματιέται με χτυπήματα. Είναι απλή φυσική. Ο Bob Sapp στην αρχή της καριέρας του στο K-1, χωρίς να ξέρει να ρίξει ούτε μια τεχνική γροθιά νίκησε τον θρύλο του κικμπόξινγκ Ernesto Hoost.



Ο κόσμος επίσης δεν γνωρίζει ότι, με εξαίρεση τις γονατιές, τα κτυπήματα δεν είναι τόσο απότελεσματικά στον δρόμο όσο νομίζουμε. Τα χέρια σπάνε χωρίς γάντια και επιδέσμους και ορισμένοι άνθρωποι αντέχουν στα χτυπήματα και θα σε χτυπήσουν ακόμα και αν κτυπηθούν και οι ίδιοι.

Μην με παρεξηγείτε, η προπόνηση στα κτυπήματα είναι απαραίτητη,  αλλά όσο πιο μικρόσωμος και όσο μεγαλύτερης ηλικίας είσαι, τα κτυπήματα γίνονται λιγότερο και λιγότερο αποτελεσματικά. Όπως λέει ο Georges St. Pierre η όρθια μάχη είναι σαν το στρίψιμο ενός κέρματος, εμπεριέχει πολύ ρίσκο και πολλές φορές αρκεί μια γροθιά που δεν είδες για να ξυπνήσεις στο πάτωμα. Η μάχη στο έδαφος από την άλλη είναι πιο τεχνική και δίνει σε μια γυναίκα ή σε ένα μικρόσωμο άνδρα την δυνατότητα να νικήσει ή τουλάχιστον να ξεφύγει.

Πως θα σταματήσεις κάποιν χωρίς να του κάνεις κακό;

Πολλές φορές μπορείς να έρθεις αντιμέτωπος με κάποιον που βρίσκεται υπό την επήρεια ουσιών ή με ψυχολογικά προβλήματα. Πως μπορείς να τον σταματήσεις χωρίς να του κάνεις ζημιά με χτυπήματα;  Είναι αδύνατο. Έχω δει με τα μάτια μου,  αθλητή του Ζιου Ζίτσου να ακινητοποιεί μεθυσμένο σε κατάσταση αμόκ ρίχνοντας τον κάτω και κρατώντας τον απο τον λαιμό χωρίς να κινδυνεύσει κανένας.


Το Bραζιλιάνικο Zιού Zίτσου δεν είναι εχθρός των πολεμικών τεχνών όρθιας μάχης

Το Βραζιλιάνικο Ζίου Ζίτσου δεν είναι εχθρός των παραδοσιακών πολεμικών τεχνών και των σπορ όρθιας μάχης αλλά απαραίτητο συμπλήρωμα. Καταρχήν  κάνει τα κτυπήματα σου πιο αποτελεσματικά γιατί δεν φοβάσαι να πέσεις κάτω. Σου δίνει επίσης την δυνατότητα να νικήσεις ακόμα και αν τραυματιστείς  ή ανακαλύψεις ότι δεν έχεις την δύναμη να βγάλεις τον αντίπαλο σου νοκ-άουτ, αν είσαι εξουθενωμένος ή απλά αν ο αντίπαλος σου είναι γρηγορότερος, πιο μεγαλόσωμος ή καλύτερος. Ακόμα και αν δεν το επιδιώξεις, μπορεί να πέσετε στο έδαφος τυχαία και επειδή στο έδαφος εσύ ξέρεις να κινηθείς και αυτός όχι, να επιλέξεις να τον νικήσεις με BJJ.

Αν δεν σου αρέσει η μάχη στο έδαφος μάθε τουλάχιστον να ξεφεύγεις από εκεί.

Δεν μπορείς όμως να μάθεις να ξεφεύγεις αν δεν προπονηθείς με άτομα που ξέρουν να σε κρατήσουν κάτω με πλήρη αντίσταση και με επιθέσεις. Η μόνη τέχνη που μπορεί να στο μάθει αυτό είναι το Βραζιλιάνικο Ζίου Ζίτσου.

Ένα τελευταίο παράδειγμα

Ο Ramon Dekkers  και ο Rob Kaman ήταν πάντα τα είδωλα μου στο muay-thai. Παραθέτω τον αγώνα του Ramon Dekkers με τον Genki Sudo. O Dekkers, που είναι ένας θρύλος των ρινγκ, χάνει πολύ εύκολα χωρίς να ανοίξει ρουθούνι. Όπως λέει και ο Demian Maia, "θέλω να νικήσω τον αντίπαλο μου χωρίς να του κάνω κακό".

1 σχόλιο:


  1. I think that is among the such a lot important information for me. And i am satisfied studying your article. However wanna commentary on some general issues, The web site style is great, the articles is in reality nice : D. Just right task, cheers gmail email login

    ΑπάντησηΔιαγραφή